Anderhalf jaar geleden besliste ik samen met de orthodonte om blokjes op mijn tanden te laten plaatsen. Mijn gebit was de laatste maanden beginnen bewegen en dat kon, want ik was zelf ook meer dan in beweging gekomen.
Anderhalf jaar geleden besliste ik samen met de orthodonte om blokjes op mijn tanden te laten plaatsen. Mijn gebit was de laatste maanden beginnen bewegen en dat kon, want ik was zelf ook meer dan in beweging gekomen.
Die blokjes kwamen er en voorkwamen dat ik binnen afzienbare tijd met tandproblemen zou kampen. Niet echt handig, maar ook geen drama. Anderhalf jaar volhouden, wat foeteren af en toe en geen stokbrood kunnen eten, is echt geen grote ramp.
Een tijdje later kreeg ik naar aanleiding van mijn orthodontiebesluit deze vraag aangeboden: “Is dat de moeite nog?” Ik had het echt goed gehoord: “Is dat de moeite nog?” Ik was 42 en ik werd verondersteld een antwoord te verzinnen op de vraag: “Is dat de moeite nog?”.
Ik herinner me mijn antwoord niet. De vraag wel, die gebruik ik nu vaak voor mezelf. Ik lach er hartelijk om. Jaaaa en jaaaa en nog eens jaaaaa, het is de moeite. Op elk moment, om het even waar, voor iedereen, voor alles.