Voor het eerste kopje thee van de dag in een stil huis, terwijl iedereen nog slaapt.
Voor de eerste lieve kronkel om me heen van Bowie, onze kat.
Voor het vooruitzicht van een fijne wandeling, strakjes met zoonlief.
Voor de mooie strandwandeling in het putteke van de winter gisteren, met manlief.
Voor dat blije gezicht van mijn zestienjarige op de achterbank van de auto, ook gisteren, met zijn liefje verliefd naast hem.
Voor het prachtige zeezicht waar ik de afgelopen twee dagen naar mocht kijken.
Voor de foodbox die straks aan mijn deur geleverd wordt door een vriendelijke man, echt wat zijn die foodbagleveranciers aardig, door de wind en de regen met een doos en een lach.
Voor de liefde, tout court.
Voor mijn man die gisteren fluisterde: ‘Slaapwel, meisje.’
Voor alle mensen die er in mijn leven rondhuppelen en die me zo inspireren.
Voor mijn boek waar ik straks weer induik.
Voor het tweede kopje thee, nu achter mijn computer om wat te schrijven over die pollekes en dat kussen.
Soms vergeet ik ze even te kussen, maar dat is het voordeel van handen, je ziet ze genoeg om er weer snel aan te denken.